تأثیر پلی مورفیسم val۶۶met فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز بر اکتساب و تحکیم سازی حافظۀ حرکتی

مقدمه: فاکتورهای نوروتروفیک مشتق از مغز در القاء و نگهداری حافظه و یادگیری نقش ایفاء می­کند. پلی­مورفیسم ژن val66met فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز بیان این پروتئین را مختل می­کند. به علت تفاوت بین اصول عصبی عملیاتی(به کارگرفته شده) در طول تحکیم سازی حافظۀ حرکتی و اصول عصبی عملیاتی در طول تمرین (اکتساب) و تأثیر فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز بر هر دوی این فرایندها، هدف از این مطالعه بررسی تأثیر پلی­مورفیسم val66met بر اکتساب و تحکیم سازی حافظۀ حرکتی در فرایند یادگیری مهارت حرکتی پرتابی بود. مواد و روش­ها: ما به طور تصادفی صد دانشجوی دانشگاه کاشان، ایران (میانگین سنی 2/2±21/6 سال) را انتخاب کردیم. پس از نمونه­گیری خون، استخراج dna ژنومیک، انجام واکنش زنجیره­ای پلی‏مراز، تجزیه و تحلیل واکنش زنجیره‏ای پلی‏مراز به وسیلۀ ژل الکتروفورز 1/5 درصد و در پایان تعیین توالی توسط آنالیزگر abi prism 7000 sequencing، 46 شرکت کننده فاقد پلی­مورفیسم val66met مشخص شدند و 54 شرکت کننده تحت تأثیر از پلی­مورفیسم (حاملین متیونین) مشخص شدند. 10 شرکت کننده از هر گروه ژنتیکی (20 نفر) پس از پیش آزمون، به مدت 6 جلسه پرتاب بک‏هند توپ بیسبال انجام دادند. پس از 48 و 96 ساعت آن­ها در دو آزمون یادداری متوالی شرکت کردند. یافته­ها: داده­های ما هیچ تفاوتی را بین حاملین متیونین و افراد فاقد پلی­مورفیسم در اکتساب و آزمون یادداری اول نشان نداد. اگرچه حاملین متیونین به صورت معنی­داری از افراد فاقد پلی­مورفیسم در آزمون یادداری دوم ضعیف­تر بودند. نتیجه­گیری: این یافته­ها نشان داد که پلی‏مورفیسم val66met فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز بر یادگیری حرکتی در مرحلۀ تحکیم سازی تأثیر بیشتری از مرحلۀ اکتساب دارد.